Meisjes van bijna 50

Mooie gesprekken in de trein: meisjes van bijna 50 

Ze is mooi, donker en een frivool typje. Haar nagels zijn keurig verzorgd en aan haar make-up is veel zorg besteed. 

Als ze lacht zie je dat haar tanden gebleekt zijn, maar dat is okee. Ze krijgt er wel iets jongs door. 

Tja zegt ze tegen haar vriendin dan word ik binnenkort 50. 

Ik heb eigenlijk niet zo veel zin om dat te vieren. Eigenlijk wil ik me gewoon verstoppen. Het klinkt een beetje oud en zoals mijn moeder altijd zei: alles gaat naar het zuiden hangen. Nou zegt de vriendin heb je wel eens in de spiegel gekeken? Zolang jij nog nagefloten wordt hoef jij je nergens voor te schamen. En al die mannelijke aandacht vind jij nog steeds super interessant. Je bent toch wel blij met het cadeau namens de vriendinnen ?

O zeker wel zegt ze ik ben eigenlijk wel benieuwd want daar droomt elke vrouw toch van? Ik weet alleen niet wat ik aan moet. En stel je voor dat ze me eruit pikken, dan moet ik toch goed voor de dag komen. De vriendin begint keihard te gieren van het lachen. Je hoeft gerust niet uit de kleren hoor dus je kan met een gerust hart je bangmaker aan. Brullend van het lachen graaien ze hun tasjes bij elkaar om uit de trein te stappen.

Ik kan het niet laten en spreek de dame in kwestie aan : Goh vertel je nu nog wel even welk cadeau je hebt gehad? Jazeker zegt ze met een brede greins. Ik ga met mijn vriendinnen naar de Chippendales. Verder lachend en kakelend verlaten ze de trein. De rust is weer wedergekeerd in de coupe. Maar wat zou ik dolgraag met deze dames meewillen........zoveel plezier en humor. Jullie zijn een voorbeeld voor meisjes van bijna 50. 

Dit verhaaltje is gepubliceerd in de Libelle week 25 2015

Lieve dakloze mevrouw

Haastend uit mijn werk om de trein te halen, moest ik toch nog even wachten op het station. Vanuit het niets stond ze daar.....Capuchon op, paar tassen mee en ze ging naast me zitten. 
Dag mevrouw zei ze. Ik durf het eigenlijk niet te vragen, maar heeft u 0,30 of misschien 0,40 eurocent voor me. Ik moet namelijk vandaag 3,- bij elkaar sprokkelen. Het Leger des Heils is vol...dus ik moet op zoek naar een andere slaapplaats. 
Bent u dakloos ? vroeg ik......Ja.....zei ze met haar hoofd weggedoken in haar capuchon. Ik kom uit een hele gewelddadige relatie en ben weggegaan. Ik moet nu voor mijzelf zorgen, maar ik hoop dat ik binnenkort weer een huisje krijg. Dat lijkt me zo fijn. Als u het niet heeft hoeft het niet hoor, maar misschien kunt u wat missen. 
De andere mensen op het station keken mij aan, doet ze het of doet ze het niet? En als ik je nu wat geld geef, dan heb je vannacht een bed en wat te eten? Ja zei ze. Ik graaide in mijn tas naar mijn portemonnee, haalde er 5 euro uit en overhandigde het de lieve dakloze mevrouw. Dank u wel mevrouw..wat heerlijk, nu kan ik ook lekker wat gaan eten. Ik gaf haar een grote glimlach en weg was ze. 
Mensen om mij heen keken me hoofdschuddend aan. Ze keken mij aan met een blik.....u wordt in de maling genomen hoor.  Ik dacht.....ach deze lieve dakloze mevrouw heeft al problemen genoeg. Je gaat echt niet voor je plezier op straat leven met deze kou. 

Ik hoop echt dat ze die nacht een warm bed heeft gevonden ....Misschien heeft ze wel van mijn geld een fles drank gekocht.....dat is ook goed.......de waarheid zal ik nooit weten......en dat hoeft ook niet.

MarijkeF

Nb. Dit verhaal is ook gepubliceerd in Libelle 15, 2015