zondag 28 juni 2015

Mijn middelbare school maatjes.


De rector was een hele indrukwekkende maar lieve man. Mijn moeder had ooit nog eens les van hem gehad en hij noemde mij dus ook Betty. Ik was namelijk regelmatig bij hem op bezoek, als ik weer eens iets rebels had uitgespookt. 
Een mooi voorbeeld was in de biologieles de voortplanting van fruitvliegjes bestuderen.  Men neme 2 fruitvliegjes in een potje en de week erna waren dat er heel veel. Voor mij was het dan de uitdaging om de fruitvliegjes te laten ontsnappen zonder dat de leraar dat opmerkte. Ik werd natuurlijk gesnapt en de leraar verzocht mij op dwingende toon het lokaal te verlaten. 
We vonden het ook bijzonder interessant om de sigaretten te pikken van onze ouders en deze op te roken in de bosjes bij de school. Wanneer we dan groen en geel in de klas zaten, was het wel de bedoeling dat we er uitgestuurd werden, want we moesten echt even naar de toilet. 

Het was een mooie tijd in de bloei van je leven. Het vormt je zoals je nu bent, maar echt makkelijk was het niet. Je begint dingen te ontdekken, onderweg naar het volwassen worden en je focus verleg je van studie naar het mannelijke schoon. Wat waren we daar druk mee. Zo vermoeiend om constant maar verliefd te zijn en je de hele dag van je mooiste kant te laten zien. Elke pauze zag je als kans om je haar te kammen en je make-up bij te werken. 

Daarna ga je op eigen benen staan, studeren, het huis uit, werken. Het contact met je schoolmaatjes verwatert en je begint aan een nieuw leven. 

En toch als je wat ouder bent, ga je je afvragen hoe het met iedereen gaat. Met je hartsvriendinnen, waar je lief en leed mee deelden. Waar je s'nachts stiekem mee afsprak en dan na de nachtelijke escapades weer probeerde geluidloos de trap op te komen in je ouderlijk huis. Bij je vriendin zogenaamd huiswerk maken, maar dan toch ineens andere plannen hebben, omdat je wist dat je grote liefde met een brommer op de hoek stond van het schoolplein. 

Ik zie ze elk jaar, mijn middelbare schoolvriendinnetjes en wat zijn ze nog leuk. Allemaal verschillende sterke vrouwen met allemaal hun eigen leven en verleden. Getrouwd, gescheiden, kinderen, kleinkinderen. En op z'on bijzondere avond voelen we ons weer zo dicht bij elkaar. De wijn komt op tafel, we halen herinneringen op en ons leven komt voorbij. Het is weer even zoals toen in de fietsenstalling en wat voelt dat weer goed. Het is alsof de tijd dan heeft stil gestaan. 
Ik ben trots op ze en het bijzondere is dat die klik van toen blijft en voor het leven is. Dag lieve schoolmaatjes. Tot volgend jaar, het was weer heerlijk om jullie te zien. Xx 

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten