woensdag 26 juli 2017

Ode

Ik zit in de tuin en mijn gedachten gaan met me aan de loop. Ik schenk alvast een roseetje in want normaal ben je later uit je werk. Vind het altijd fijn om de dag met je door te nemen zo na het werk. Ik tuur naar de sloot. De zwanen komen elk jaar weer. Ze schooien om brood. Ik loop naar de keuken, pak nog een glas want je komt zo. Luister naar het gebrom van een auto op het pad. Ben je daar? 

Ik schrik van mijn gedachte, ik haal herinneringen op van toen, nog niet zo lang geleden.  

Nee... want je bent daar niet. En je komt ook niet. Nooit meer. Je bent in december tot ons grote verdriet overleden. Je komt niet meer op het pad aanrijden en ons lachend een dikke kus en knuffel geven. Je schenkt geen roseetje meer voor me in om vervolgens je benen op tafel te leggen en me aan te horen wat ik nu weer vandaag allemaal heb meegemaakt. 

Mijn gedachten, onze dierbare herinneringen. Ze blijven met me aan de loop gaan. Alle gebeurtenissen groot of klein, we moeten ze nu met zijn drieën beleven. Maar wat doet het pijn en wat missen we je verschrikkelijk. We doen ons stinkende best en we missen je bij elke mooie gebeurtenis, elke dag, elk uur.  Maar we gaan door, sterk, moedig, en met de kop omhoog zoals we aan je beloofd hebben. 
We proberen ons leven weer op te pakken, heel langzaam, stapje voor stapje. We doen het samen en soms alleen. Dat voelt eenzaam, maar je woorden zitten in mijn hoofd. En ik kende je zo goed dat ik weet dat ik op het goede pad zit en als ik wankel spreek je me toe. Jij bent de reden dat we het gaan redden en jij bent onze weg. 

Niet meer samen herinneringen maken, maar nu met de kinderen, met familie, vrienden of alleen. En soms weggaan om de stilte in het huis te ontvluchten. Rouwen is zo intens dat je het alleen echt kan voelen als je er mee geconfronteerd wordt. 

En de wereld draait door. Keihard. Alsof het niet gebeurd is. Maar bij ons stopt de wereld nog steeds, elke dag, elk uur want je bent en was een fantastische vent, vader en vriend.... wij vergeten je nooit....voor altijd in ons hart....dag lieverd. We houden ons haaks. 

Marijke ❤️



Geen opmerkingen:

Een reactie posten