Jeroen

Je stond ineens in de woonkamer van mijn ouderlijk huis. Je was een vriend van mijn broertje. Je haar had je donker geverfd, kistjes onder je broek en je droeg een lange leren jas. Je zag er een beetje verwaarloosd uit. Toch had je een prachtige aanstekelijke lach en maakte het eigenlijk helemaal niet uit hoe je eruit zag. Je vertelde dat je bij je broer woonde. Je moeder was heel jong overleden en je vader had zich dood gedronken. Je oudere broer had zich over je ontfermd, maar kon door omstandigheden niet optimaal voor je zorgen. Eigenlijk was je veel te jong om voor jezelf te zorgen.

Mijn ouders besloten unaniem om je bij ons thuis te laten wonen.

Je werd door ons allemaal met open armen ontvangen. Na een half jaar zag je er weer verzorgd uit, korte haren, schone kleren en een lekker fris koppie. Mijn ouders zorgden ervoor dat je je school afmaakte en dat je voelde hoe het was om bij een gezin te wonen. Wij waren zo gek op je. 

Je had een speciale band met mijn ouders, zij hielpen je zo ontzettend veel. Mijn vader wekte je elke ochtend vroeg als je moest werken. Je was al die rust en regelmaat helemaal niet gewend, maar je bloeide op.  

Een paar jaar later ging je de deur uit. We hebben je nog een paar keer gezien, toen was het over. Je had zo'n enorme bindingsangst door je verleden, dat je alles achter je liet. 

Ruim 20 jaar later hoorden we dat je ernstig ziek was en dat je in een hospice lag. Je had nog wel een grote wens: je wilde mijn ouders dolgraag zien. Ik heb je een lange brief geschreven. Ik wist precies wat ik moest schrijven. Mijn pen schreef alle juiste bemoedigende woorden en gevoelens op. Ik heb zelden in mijn leven zo'n moeilijke brief moeten schrijven. 

Je hebt mijn brief nog gelezen en het ontroerde je zeiden mijn ouders. Helaas ben je daarna heel snel overleden. Ik hoopte dat mijn brief een ingang was om je nog even te zien, te spreken en je te knuffelen.  Helaas lieve Jeroen, die tijd hebben we niet meer gekregen. 

De begrafenis was in besloten kring. Ik heb nog wel een kaart gestuurd naar de liefde van je leven. Je was uiteindelijk na een turbulent leven toch heel gelukkig geworden.

Een week na je overlijden ontving ik een halve brief van je. Helaas heb je hem nooit kunnen af maken, je was te ziek. 

Ondanks dat heb je toch de moeite genomen om nog even aan ons te denken en veel van je herinneringen op te schrijven. Het voelde heel naar dat ik je niet meer kon bellen en kon troosten, maar ik respecteerde je beslissing. 

Dit is voor jou lieve Jeroentje. Jij bent in elk geval nooit uit onze gedachten geweest.
Dag lieve schat. 

Xx